ไอ้ฮวดมีโอกาสเดินทางไปทำงานที่ตะวันออกกลางเป็นครั้งแรกในชีวิตที่ต้องอยู่กับคนต่างบ้านต่างเมือง ภาษาที่ใช้ก็สื่อกันไม่ค่อยเข้าใจ

ในแคมป์ที่อยู่ก็มีคนไทยเพียงไม่กี่คนและทั้งหมด ไม่ว่าจะเป็น ไอ้ชาติ ไอ้เส็ง ไอ้อุ๊ ก็มาจากอีสานทั้งนั้น นอกจากไอ้ฮวดคนเดียวที่เป็นคนเหนือ (เจ้า)

แต่ไม่ว่าจะเป็นคนภาคไหน ขึ้นชื่อว่าคนไทยในต่างแดนด้วยกัน ก็เหมือนกับเป็นญาติสนิทใกล้ชิด พอจะพึ่งพาอาศัยกันได้ยามทุกข์ยาก แต่ไอ้ฮวดก็ต้องผิดหวัง เพราะนอกจากคนต่างชาติที่ทำงานด้วยแล้ว คนไทยด้วยกันก็ไม่ค่อยมีใครจะสุงสิงกับไอ้ฮวดเท่าไหร่

จนวันหนึ่งไอ้ฮวดมีโอกาสคุยกับหัวหน้าคนงานซึ่งเป็นชาวอียิปต์ สื่อสารกันได้ความว่า ไอ้ฮวดมีกลิ่นปากแรงมาก

วันนั้นหลังเลิกงานไอ้ฮวดจึงไปเดินด่อมๆ หาร้านขายยา แล้วก็ได้น้ำยาดับกลิ่นปากมาหนึ่งขวด สมใจนึก

เที่ยงคืนกว่า...ขณะที่ทุกคนกำลังหลับสนิท หัวหน้าคนงานมาเคาะประตูเรียกเสียงดังโครมคราม ให้ช่วยไปดูไอ้ฮวดว่าเป็นอะไร

เอาน่า...ยังไงก็คนไทยด้วยกัน ทั้งไอ้ชาติ ไอ้เส็ง ไอ้อุ๊ รีบกุลีกุจอมาดูอาการป่วยของไอ้ฮวดอย่างเร่งด่วน แต่ทันทีที่มาถึงภาพที่เห็นในเบื้องแรกคือ ไอ้ฮวดถอดเสื้อหลังแดงเป็น เหีย้ตาเป้า นอนกลิ้งเกลือกอยู่กับพื้น ทั้งๆที่อากาศหน้าหนาวกลางทะเลทรายเย็นยะเยือก

"ฮาอยู่บ่ได้ละ...ฮาจะปี๊กบ้าน" (กูอยู่ไม่ได้..กูจะกลับบ้าน) เสียงไอ้ฮวดคร่ำครวญพร้อมทั้งดิ้นกระแด่วๆอยู่ที่พื้นทราย

ทุกคนต่างรุมสอบถามว่า ไอ้ฮวดเป็นยังไง ไปทำอะไรมา ไอ้ฮวดชูมือที่กำขวดยาไว้แน่นให้เพื่อนๆดู

"ไอ้ห่ากินยาฆ่าตัวตาย" ไอ้เส็งปากโพล่งอุทานออกมาด้วยความตกใจ

หัวหน้าคนงานชาวอียิปต์รีบคว้าขวดยาไปดู แล้วอธิบายให้ฟังว่า เป็นน้ำยากลั้วคอดับกลิ่นปาก ไม่น่าจะเป็นอันตราย ใช้ผสมน้ำในอัตรา 1 ช้อนโต๊ะต่อน้ำหนึ่งแก้ว อมกลั้วคอแล้วบ้วนทิ้ง

"ไอ้ฮวดนี่มันน้ำยาบ้วนปาก" ไอ้อุ๊ร้องบอกว่ามันไม่อันตราย

"ใช่..." ไอ้ฮวดตอบลากเสียงยานคาง

"แล้วเอ็งทำไงถึงเป็นยังงี้" ไอ้ชาติถามซ้ำ

ไอ้ฮวดตอบเสียงอ้อมแอ้มอยู่ในลำคอว่า

"ฮากินไป 2 ช้อน"

ฮา...ฮา...ฮา...สงสารก็สงสาร แต่อดขำไม่ได้ ความไม่เข้าใจภาษา อ่านฉลากยาไม่ออก จึงได้ซดเข้าไปเพียวๆ 2 ช้อนโต๊ะ กลืนลงท้องโดยไม่บ้วนทิ้ง


ทุกคนได้แต่หัวเราะ แล้วค่อยๆ เดินจากไปทีละคนสองคน แต่เสียงของไอ้ฮวดยังดังแว่วๆว่า

สงวนลิขสิทธิ์โดย © Moradokislam.org All Right Reserved.

ติดประกาศ: 2004-04-27 (909 คนอ่าน)