อนุรักษ์มรดกอิสลาม

[sweetsmile]

**============================================**
วันหนึ่ง ที่เมืองมักกะฮ์ หลังจากประกาศอิสลามแล้ว ท่านอบูบักร์ บิน อบี กุหาฟะห์ถูกทำร้ายร่างกายด้วยเท้าอย่างรุนแรงมาก และถูกทุบตีอย่างสาหัส โดย อุตบะฮ์ บิน รอบีอะห์ เข้าหาแล้วใช้รองเท้าหนาเตะฟาดและขยี้ที่ใบหน้า พร้อมเท้ากระแทกที่ท้องอย่างรุนแรงที่ท้อง จนสะบักสะบอมดูไม่ออกว่าส่วนไหนคือหน้าและส่วนไหนคือจมูก พวกตระกูลตะมีม ได้เข้าช่วยห่มร่างของท่านอบูบักร์ด้วยผ้าผืนหนึ่งแล้วหามไปยังบ้านของท่าน โดยคิดว่าท่านคงไม่รอดแน่นอน แต่เย็นของวันนั้นประโยคแรกที่ท่านอบูบักรเอ่ยถามเมื่อฟื้นรู้สึกตัวก้คือ " ท่านศาสนทูตเป็นอย่างไรบ้าง ? " เกิดเสียงวิพากษ์วิจารณ์จากผู้คนว่าท่านไม่รักห่วงตัวเองเสียบ้างแล้วพวกเขาก้พากันลุกขึ้น พร้อมกล่าวต่อ อุมมุลค็อยร์ ผู้เป็นมารดาของท่านก่อนจะจากไปว่า " โปรดดูแลจัดการป้อนอาหารและเครื่องดื่มแก่เขาเสียด้วย ".
เมื่ออยู่เพียงลำพัง นางก็คะยั้นคะยอให้อบูบักร์กินอาหาร แต่ท่านเอาแต่ถามอีกว่า " ท่านศาสนทูตเป็นอย่างไรบ้าง ? " นางตอบว่า " สาบานซิ ฉันไม่ทราบเรื่องราวเกี่ยวกับสหายของเจ้าดอก..." ท่านกล่าวว่า " แม่จงไปหาอุมมุลญะมีล บินติ อัล-ค็อฏฏอบ เพื่อถามนางถึงข่าวคราวของท่านเถิด.." นางจึงออกไปพบอุมมุลญะมีลและถามว่า " อบูบักร์ฝากมาถามเธอเกี่ยวกับมุฮัมมัด บุตรของอับดลลอฮฺน่ะ.."
นางตอบว่า " ฉันไม่รู้จักอบูบักร์ และมุฮัมมัด บุตรอับดุลลอฮฺ แต่หากเธอต้องการให้ฉันไปหาลูกชายของเธอพร้อมกัน ฉันก็ยินดี.."( หะดีษมุตตาฟะกุลอะลัยฮ์).

อุมมุลค็อยร์ กล่าวว่า "ตกลง" ทั้งสองจึงไปพบท่านอบูบักร์ซึงกำลังร้องโอดครวญอยู่อย่างเจ็บปวด อุมมุลญะมีล เข้าไปใกล้ และประกาศด้วยเสียงอันดังว่า " ขอสามบานต่อพระเจ้า กลุ่มชนใดที่ทำต่อท่านเช่นนี้รึ ช่างเลวทรามที่สุด แน่นอนขอให้พระเจ้าลงโทษพวกเขาด้วยเถิด ".

อบูบักร์ยังคงเพ้ออีกว่า " ท่านศาสนทูตเป็นอย่างไรบ้าง? "
อุมมุลญะมีล ตอบว่า " เดี๋ยวแม่ของเจ้าได้ยินดอก ".
อบูบักร์ กล่าวว่า " ไม่เป็นไร นางไม่มีพิษมีภัยกับท่านหรอก.."
นางจึงบอกความจริงว่า " ท่านปลอดภัย และ สบายดี "
" ท่านอยู่ที่ใดเล่า ? "อบูบักร์ถามอย่างด้วยใจจดใจจ่อ
" อยู่ที่บ้านของอัล-อัรก็อมไงล่ะ " นางบอก.
อบูบักร์ กล่าวต่อว่า สาบานต่อพระเจ้าว่า ฉันจะไม่ขอลิ้มรสอาหาร และจะไม่ดื่มจนกว่าจะพาฉันไปพบกับท่านศาสนทูตเสียก่อน..".
ทั้งสองพยายามหน่วงเหนี่ยวเวลาเพื่อให้อบูบักร์สงบจิตสงบใจ กระทั่งตกค่ำอันเป็นช่วงเวลาที่ปลอดภัยจากสายตาผู้คน จึงประคับประคองร่างของอบูบักร์เดินไปจนกระทั่งพบกับท่านนบี.( บันทึกโดยอิบนูอิซฮากละอัลบัยฮากีย์).

***@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@***