ในภาษาและวัฒนธรรมต่างๆนั้น การให้นิยามคำศัพท์ที่เกี่ยวกับจริยธรรมย่อมจะมีความแตกต่างกัน ซึ่งความแตกต่างนี้จะเห็นได้อย่างชัดเจนในคำว่า อะมานะฮฺ (الأَمَانَة) ซึ่งแม้กระทั่งในภาษาอาหรับก็มีหลายความหมาย แล้วแต่ทำนองการใช้คำหรือที่มาของคำศัพท์

คำว่า อะมานะฮฺ ในภาษาอาหรับนักวิชาการมักจะแปลว่า “ความซื่อสัตย์” แต่โดยที่คำว่า อะมานะฮฺ นั้นมีข้อเกี่ยวพันกับจริยธรรมอิสลาม พร้อมกับบทบัญญัติที่สั่งใช้ให้มุอฺมินปฏิบัติอะมานะฮฺ จึงทำให้ความหมายของอะมานะฮฺในทัศนะอัลอิสลามกว้างกว่าคำว่า “ความซื่อสัตย์” ฉะนั้น เมื่อจะศึกษาความหมายของ อัลอะมานะฮฺ จึงต้องพูดถึงอะมานะฮฺในแง่ที่เป็นมารยาท และเป็นคุณลักษณะของ ผู้ศรัทธาด้วย

หากเราจะให้นิยาม อะมานะฮฺ ว่าหมายถึงความซื่อสัตย์อย่างเดียว ก็จะมีปัญหาในการพิสูจน์บุคคลว่ามีอะมานะฮฺหรือไม่ เพราะความซื่อสัตย์ เป็นมารยาทที่มนุษย์จะปฏิบัติในเรื่องที่เกี่ยวข้องกับการค้าขายและความสัมพันธ์กับผู้อื่น โดยไม่คำนึง ถึงความซื่อสัตย์ระหว่างมนุษย์กับพระผู้เป็นเจ้า อันเป็นสภาพปกติของวัฒนธรรมที่ไม่เชื่อในพระผู้เป็นเจ้าที่มีการใช้คำว่า “ผู้ซื่อสัตย์” แม้กระทั่งกับบุคคลที่เนรคุณอัลลอฮฺ อีกแง่หนึ่งคือ มนุษย์ที่ศรัทธาในอัลลอฮฺและวันปรโลก แต่มารยาทของเขาไม่สอด คล้องกับหลักเชื่อมั่นที่มีอยู่ในหัวใจ จึงเรียกบุคคลเหล่านี้ว่าเป็นผู้มีความซื่อสัตย์(อะมานะฮฺ)ในด้านอีมาน แต่ไม่มีความซื่อสัตย์ในด้านจริยธรรม(กับมนุษย์)

ด้วยมุมมองที่นำเสนอข้างต้น เราจึงต้องมีมาตรฐานในการศึกษาคำว่า อัลอะมานะฮฺ โดยนำ ข้อมูลจากอัลกุรอาน และจากซุนนะฮฺของท่านนะบี มุฮัมมัด ศ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะซัลลัม มาเป็นกรอบที่จะชี้แนะความหมายที่ถูกต้องของ อะมานะฮฺ และในหนังสือเล่มนี้เราจะพยายามสรุปความหมายของ อัลอะมานะฮฺ สำหรับผู้ศรัทธา โดยมีข้อเกี่ยวพันกับจริยธรรมและบทบัญญัติอัลอิสลาม และให้ความสำคัญในภาคปฏิบัติมากกว่าภาคทฤษฎี เพื่อให้ข้อมูลที่ผู้อ่านจะได้รับจากหนังสือเล่มนี้ เป็นเนื้อหาอันมีค่าในชีวิตของมุสลิม ซึ่งผู้อ่านสามารถจะนำไปใช้ในการพัฒนาจิตใจ จริยธรรม และจิตสำนึก ให้บรรลุความโปรดปรานและชัยชนะ ทั้งในโลกนี้และโลกหน้า