|

โดยซอบะห์
ได้อ่านกลอนคนขี้เหงาแล้วเศร้านัก
ขาดคนรักคอยดูแลและสงสาร
มีใครไหม..ที่คิด..จะเจือจาน
ช่วยให้ทานคนขี้เหงาของเราที
อยู่โดดเดี่ยวเดียวดายมิวายโศก
เหมือนดั่งแบกโลกทั้งโลกนั่นแหละพี่
ยามหนาวร้อน ใครอาทร เล่าคนดี
ปวดชีวี ไม่มีสุข ทุกข์ร่ำไป
ส่วนตัวฉันวันนี้มีพันธะ
ทั้งภาระหน้าที่อันยิ่งใหญ่
มีทั้งลูกทั้งผัวคอยกวนใจ
ไม่อาจไป..อยู่เคียง..ข้างพี่ชาย
ขอให้พี่อดทนรออีกนิด
อย่าเพิ่งด่วนปลิดชีวิตคิดหนีหาย
ตราบที่ฟ้า.. ตราบดิน..ไม่มะลาย
แปดสิบปียังไม่สายเคียงกายกัน
|
|
|
|
| |
 | ข้อมูลที่เกี่ยวข้อง |
| |
|
 | คะแนนของบทความ |
| คะแนนเฉลี่ย: 5 จำนวนผู้ลงคะแนน: 7

|
|
|
 | ส่วนเพิ่ม |
| |
|
|