อนุรักษ์มรดกอิสลาม

[กัลดีน]

ม ทักษิณที่มิอาจลืม
โดย กลุ่มอัชบาบุ้ลอิสลาม

ผมเอากาแฟครับ แล้วเอ็งจะทานไรหว่ะ “บาซ ,,ชื่อเพื่อนผม ผมก็เอากาแฟเหมือนกัน เพราะคืนนี้พวกเราจักบรรทมกันดึกๆ ใช่มั้ย อัลบานีย์ ชื่อผม คืนนี้พวกเรามุเชาวเราะห์กัน และมีมติกันว่าจะไปดูโรเกชั่นมหาวิทายาลัยทักษิณ พร้อมกับฟังการบรรยายโดยอุลามาอชื่อดังของเมืองไทย ซึ่งมีผลงานอันนับไม่ถ้วนโดยทางกลุ่มนูรุ้ลฮัก ซึ่งเป็นนักศึกษาในมหาวิทยาลัยทักษิณเป็นผู้ช่วยเหลือ(อันซอร)

ถ้าเอ่ยถึงอาจารย์ มุรีด ทิมะเสน ก้อจักต้องนึกถึงมหาวิทยาลัยนัดวะตุลอุลามาอ หากนึกถึงนัดวะตุลอุลามาอ ก็จักต้องนึกถึง เมาลานา อบุล ฮะซัน อัลนัดวีย์ อุลามาอที่โลกมุสลิมให้การยอมรับกันถ้วนหน้า หากนึกถึงท่านเมาลานา อบุล ฮะซัน อัลนัดวีย์ ก็จะนึกถึงอะไรไปอีกไม่ได้นอกจากตำรับตำราของท่าน ซึ่งเป็นมรดกแห่งวงการน้ำหมึกอันล้ำค่าให้พวกเราได้ค้นคว้า และได้ศึกษากัน

หอมจริงๆ “เพื่อนผมกล่าว หอมกาแฟหรอ”ผมถาม คนอะไรไม่รู้ช่างน่าร๊ากเหมือนนางฟ้า แค่เดินผ่านหอมซะจนต้องมนต์สะกด ถ้าจำไม่ผิดคงเป็นกลิ่นกุชชี่แน่นอน ได้ฟิวอ่ะเพื่อน ควบคุมอาการหน่อย “ผมบอก ถ้าทางเอ็งต้องนิกะฮได้แล้วน่ะ บอกม๊ะเอ็งสู่ขอผู้หญิงให้สิ ทางบ้านนายออกจะร่ำรวย จะหาที่สวยกว่านี้..ก็ยังได้

เก็บตังค์ด้วยครับ..ถ้าขืนอยู่ตรงนี้อีกมีหวังเพื่อนผมคงต้องข่มขืนทางสายตาอย่างแน่นอน “ผมคิดในใจ 40 บาท ค่ะ “ผมหยิบแบ็งค์ 50 ให้ ..ตังทอนค่ะ “ผมรับ



วันนั้นผมกับบาซ พาแมงกะไซด์ไป แมงกะไซด์ของบาซ เป็นรถใหม่ป้ายแดงที่เพิ่งถอยออกจากร้านได้ไม่ถึงเดือน บาซกวมรถแมงกะไซด์ ผมบรรจงซ้อนกวมอย่างช้าๆ เพราะบาซมันเป็นคนรักรถเป็นที่สุด อาจจะมากกว่าผู้หญิงด้วยซ้ำ ผมก็เลยไม่กล้าจะรุนแรงกับรถของเพื่อน เพราะรู้นิสัยกันเป็นอย่างดี

ไม่มีวันไหนที่รถของบาซจะสกปรกมันตรงกันข้ามกันอย่างสิ้นเชิง ไม่ว่ารถคันใหม่ หรือรถคันเก่าของบาซ ก็ดูไม่ต่างกันเลย จะต่างกันก็ที่รถรุ่นใหม่ กับรถรุ่นเก่าก็เท่านั้น บาซขี่รถใช้ความเร็วคืนนั้นประมาณ หกสิบ สองข้างทางรายล้อมไปด้วยผู้คนมากมาย นักศึกษาเดินซื้อกับข้าวเพื่อที่จะไปทานที่ห้องฮับของตัวเอง บางคนก็รับประทานที่ร้านกันเป็นแก็งเฮฮาสังสรรค์กัน อีกฟากนึงก็มีการรับประทานกับคนรู้ใจ จนผมและเพื่อนนั้นพากันอิจฉา

ครั้นพอถึงหน้ามหาวิทยาลัยทักษิณ ก็เจอกับเพื่อนอีกคนนึงชื่อ ซาฟารี โดยไม่มีการนัดหมายกันใว้ล่วงหน้า ซาฟารีเป็นคนที่มีอีหม่าน และมีความรู้ทางศาสนาที่มากในระดับหนึ่ง ภรรยาของฟารีแต่งกายถูกต้องตามหลักการอิสลาม ไม่เปิดเผยให้ใครเห็นแม้แต่ใบหน้าของตัวเอง เนื่องจากยุคนี้เป็นยุคที่เสี่ยงต่อฟิตนะห์ อย่างเลียกเลี่ยงไม่ได้ว่ามันจะเกิดขึ้นเมื่อไหร่ เกิดขึ้นที่ใด

ซาฟารีเป็นเพื่อนที่รู้จักกับผมไม่นานเท่าไหร่นัก แต่สัมผัสได้ถึงความลุ่มลึกในจิตใจของกันและกัน มีนิสัยใจคอคล้ายๆกัน ชอบอะไรที่เหมือนๆกัน และที่สำคัญมีอุดมการณ์ณ์เดียวกัน ฟารีกับผมมีวาทะในการเสวนากันอย่างถูกคอ แทรกสำนวนวรรณกรรมนิดๆ พอเป็นกะษัย จะอย่างไรก้อตาม มันคงเป็นไปไม่ได้หรอก ที่จะมีใครเหมือนเราไปเสียทุกอย่าง มันคงเป็นไปไม่ได้! ผมชอบทานเนื้อแกะ ผมชอบทานแกงส้มปลาขี้ตัง ความไฝ่ฝันคือ การด้ายเป็นนักเขียน ถึงแม้จะไม่มีใครอ่านงานเขียนของผม แต่ถ้าถึงบรรทัดสุดท้ายในงานเขียนเมื่อไหร่ คนพิพากษางานเขียนของผมคนแรกก็คือ กระผมเอง


ความสำเร็จในงานเขียนไม่ได้อยู่ที่มีคนอ่านเยอะ แต่ความสำเร็จของผมก็คือ การที่ได้เขียนจนถึงบรรทัดสุดท้ายนั่นเอง(ขอย้ำ) ผมเชื่อว่าคงเป็นไปไม่ได้หรอกที่จะมีใครที่มีอุปนิสัยเหมือนกันในทุกย่างกราย ในทุกช่องว่างของผม มันไม่มีทางเป็นไปได้แน่นอน แต่ถ้าจะให้ผมเชื่อว่าเป็นไปได้ วันนั้นน้ำคงจะท่วมหลังเป็ดแล้วกระมัง


ในคืนนั้นท้องนภาเต็มไปด้วยความขมุกขมัว และมีสัญญานเตือนเป็นระยะๆ ว่าสายฝนอาจจะหลั่งลงมาให้ความชุ่มฉ่ำพอทำเนา (พวกเราจอดแมงกะไซด์ใว้หน้า ม) และซอยเท้าเข้าไปในรั้วมหาวิทยาลัยทักษิณอย่างนุ่มนิ่ม ผมขอดุอาอในใจว่า โอ้อัลลอฮ ขออย่าให้ฝนตกทีนี่เลย ขอให้ฝนไปตกที่อื่น อามีน

พวกเราเดินเข้าไปอย่างกระปรี้กระเปร่า กระหายในความรู้เป็นอย่างยิ่ง ก่อนจะฝ่าด่านเข้าไปต้องเจอะกับยามรูปร่างหุ่นสันทัด หน้าตาเบิกบาน กำลังตรวจรถ เข้า ออก ยามคนนั้นมีไมตรีเป็นอย่างยิ่ง ยามคนนั้นบอกว่าตนเองมีความสนใจในศาสนาอิสลามแต่เดิมอยู่แล้ว รู้สึกเหมือนต้องมนต์หากได้ยินเสียงคัมภีร์อัลกุรอาน “ยามกล่าวกับพวกเรา

ในงานวันนั้นมีร้านขายของอยู่ไม่ถึงสิบร้าน ผมนึกในใจว่า ทำไมร้านขายของน้อยเหลือเกิน ร้านขายของที่ขายกันในวันนั้น ช่างตรงข้ามกับผู้คนที่ไปร่วมงานกันในวันนั้นเป็นอย่างมาก ผู้คนหนาตาเหลือเกิน ผมกับเพื่อนปรารภกันว่า เป็นไปได้อย่างไรกันอิสลามเข้ามาเผยแผ่กันถึงในรั้วมหาวิทยาลัย ตั้งเวที และมีผู้มาร่วมชม ร่วมฟัง สารัตถะแห่งวิชาการอิสลาม กล่าวความยิ่งใหญ่ของอัลลอฮ ซบ ให้คนที่เป็นทั้งมุสลิม และผู้ที่ไม่ใช่มุสลิมได้รับรู้กัน และที่สำคัญผู้คนให้ความสนใจกันมากมาย แม้แต่ยามในคืนนั้น เพดานสมองของเขาทำงานไม่หยุดไม่หย่อนต้องคิดในสิ่งที่ได้ยิน ว่าเชื่อได้หรือไม่..อย่างไร?



และผมคงคิดว่าอีกไม่ช้าเราคงได้ประกาศความยิ่งใหญ่ของอัลลอฮในทุกๆที่ ไม่เว้นแม้แต่ในสภาผู้แทนราษฏร และไม่จำกัดเสมอไปว่าต้องบรรยายกันเฉพาะสุเหร่า หรือมัสยิด

ยามใจจดใจจ่อในการฟังเรื่องราวของศาสนาเป็นอย่างมาก ผมแอบดูอยู่เนืองๆ ผมไปซื้อเมกก้าโคล่าสี่กระป๋องที่ร้านค้า ผมฟักเงินจะให้พ่อค้า พร้อมเงยศรีษะขึ้น อาว! อัสลามุอะลัยกุม วะอะลัยกุมมุสลาม “บังยุโสปพ่อค้าชาวจะนะรับสลาม ซึ่งเป็นคนที่ผมรู้จักทาง msn คุยกันไม่บ่อยเท่าไหร่นัก เพราะต่างคนก็ต่างมีงานที่ต้องทำ บังแอลแกเป็นพ่อค้ามีอุดมการณ์ที่จะขจัดสินค้ายิวออกไปให้หมด แกฝันว่าที่ไหนที่มีมุสลิมอยู่ ที่นั่นต้องไม่มีสินค้ายิว ไม่มีโค้ก ไม่มีเป็ปซี่ แกเป็นคนสุดยอดจริงๆ ผมนับถือแกครับ

ออ….เกือบลืมแนะ…ผมเคยสั่งเมกก้าโคล่ามาขายที่ร้านของผมด้วย ซึ่งร้านผมเป็นร้านขายของชำเล็กๆ เรียกว่ามินิมาร์ทหย่อมๆก็ว่าได้ สถิตอยู่ข้างร้านอาหาร(ฮานาฟี) ตรงข้ามกับร้านดาวูด ซึ่งผมกับเครือดาวูด บัดนี้เป็นทองแผ่นเดียวกัน เพราะผมได้วิวาห์กับคนในเครือนี้ ซึ่งน่าแปลกใจนิดนึงที่ว่า!! คนในตระกูลดาวูดได้สามีเป็นสายซุนนะฮสี่คนด้วยกัน โอ้! อัลหัมดุลิ้ลละห์

แต่ที่แน่ๆ ร้านผมไม่มีโค้ก ไม่มีเป็ปซี่ สินค้ายิวบางตัวที่มุสลิมยังผลิตไม่ได้ ผมก็จำใจ จำยอมใช้สินค้านั้นอย่างตะขิดตะขวงใจ

“ซาฟารี พูด กลุ่มนูรุ้ลฮักขึ้นเวทีบรรยายแล้ว
“อัลบานี อืม ซาฟารี ผมว่าพวกเรามาตั้งกลุ่มเพื่อทำงานศาสนากันดีม่ะ ผมพูดไม่ทันจะสิ้นเสียง ซาฟารีกล่าวพร้อมกับ บาซ โดยที่ไม่ได้นัดหมาย ว่าเราก็กำลังคิดอยู่ในคลื่นสมองเหมือนกัน ถ้านายไม่พูดเราก็คงพูดก่อนนายแล้วล่ะ ทุกคนต่างอมยิ้ม แบบ หวานๆ


ใครว่าไม่หวาน……แต่ผมว่าผมยิ้มหวาน อิอิ
“ซาฟารี พูด เราจะทำงานศาสนากันแบบไหน
ไม่มีรูปแบบที่ตายตัว ผมกล่าว
บาซ พูด งั้นเราเขียนบทความน่ะ


อ่า…นายเขียนบทความเก่งอยู่แล้วหนิ..เขียนเสร็จแล้วเอามาให้ทางกลุ่มดูก่อน ถ้าผ่านการมุเชาวเราะห์แล้ว ก็เอาไปแปะประกาศได้ เช่นที่มัสยิด ร้านกาแฟ หรือที่อื่นๆ เป็นต้น พวกเราต้องดะวะห์ทุกรูปแบบ ไลส์แผ่นซีดีแจก ทำเวปไซต์ หรือถ้ามีโอกาส ผมจะหาข้อมูลว่าแถวไหนบ้างที่ผู้คนยังไม่มีศาสนากัน หรือศาสนายังไม่ถึงเขา หรือที่ๆเราเลงเห็นแล้วว่ามันอ่อนแอ เราอาจได้ค้างคืนกันบ้าง ไกล้มัสยิดลูกไหนก็นอนลูกนั้น……

“เอ่…แต่เรายังไม่ได้ตั้งชื่อกลุ่มเลย….”.ซาฟารีเอ่ย
เรื่องนั้นเดี๋ยวเราค่อยกับไปมุเชาวเราะห์กัน “ผมสวน
บาซ พูด อาจารย์มุรีด ทิมะเสนขึ้นเวทีแล้ว
ขณะนั้นผู้คนที่อยู่ในมหาวิทยาลัยทักษิณมีความ คุชัว เป็นอย่างมาก ตั้งอก ตังใจฟังเรื่องราวของศาสนา ผมชำเลืองไปที่แผงร้านขายของไม่มีลูกค้าสักคนเดียว ทุกคนต่างนั่งอยู่กับที่ สมองทำงานอยู่ตลอดเวลา ผมเห็นหญิงชราคนนึง รูปร่างเล็กๆแกอดทนมากๆ ถึงจะดึกแค่ไหนก็ไม่ถอย ถึงหลังแกจะงอ ถึงหน้าแกจะย่น อย่าไปพูดเด็ดขาดน่ะว่าให้แกกลับบ้านไปเคี้ยวหมาก หัวเด็ดตีนขาดแกไม่มีทางไป แกจะฟังการบรรยายจนจบ ผมดูจากแววตาที่มัวๆ แต่แฝงไปด้วย ความมุ่งมั่น ซึ่งผมนับถือหัวใจแกจริงๆ

ตอนนี้ก็มาถึงช่วงตอบคำถาม ซึ่งคำถามในวันนั้นมีจำนวนมากพอสมควร แต่ล่ะคำถาม ก็เป็นคำถามที่มีประโยชน์ หลากหลายอรรถรส ซึ่งผมมาสะดุด และสะดุ้งตรงคำถามที่ว่า….เข้าสุนัตส่วนมากมุสลิมเราจะทำบุญ ถ้าหากว่าเข้าสุนัตต้องมีการทำบุญ ถามว่า ถอนขนรักแร้ต้องทำบุญด้วยหรือไม่?(เพราะหะดีษเดียวกัน)





เมื่ออาจารย์ มุรีด อ่านคำถามจบ…เสียงหัวเราะก็ดังขึ้นพร้อมกันโดยมิได้นัดหมาย ทุกคนอยู่ในสภาพที่ชอบใจ ถึงแม้จะเป็นคำถามในเชิงประชดอยู่บ้างก็ตามเถอะ แต่อย่างน้อยก็บรรเทาความเครียดของผู้ฟังได้ชั่วขณะหนึ่ง ผมและเพื่อนอมยิ้มไม่หุบกับคำถามนั้น ซึ่งเป็นคำถามที่หักมุมที่ยอดเยี่ยมยิ่งนัก อาจจะเรียกเจ้าของคำถามว่า…ปราชญ์ชาวบ้านก็ไม่ผิดนัก เพราะคำถามข้างต้น คิดได้ไง!!

เพดานสมองของผมก็นึกถึงหะดีษของท่านรสูลุลลอฮ(ซล)เคยกล่าวใว้ว่า “ห้าประการซึ่งเป็นธรรมชาติ(ที่พระองค์อัลลอฮ ซบ ทรงกำหนดใว้ มีดังนี้) การขริบหนังหุ้มปลายอวัยวะเพศ,การโกนขนลับ,การขริบหนวด,การตัดเล็บ, และการถอนขนรักแร้
(บันทึกโดย บุคอรี มุสลิม)

ซึ่งการขริบหนังหุ้มปลายอวัยวะเพศชายตามหลักการศาสนา อนุญาติให้ขริบได้ตั้งแต่แรกเกิดทีเดียว แต่ประเด็นอยุ่ตรงนี้ มุสลิมบางกลุ่มนั้นมักนำพิธีกรรมต่างๆ จะด้วยการคิดเอาเอง หรือไปเลียนแบบประชาชาติอื่น หรือผสมผสานกับประเพณีต่างๆ แล้วอุปโลคว่านี่คือ ประเพณีอิสลาม ถ้าหนักสุดก็อ้างว่า เป็นพิธีกรรมทางศาสนาเลย และก็มีให้เห็นกันอย่างดาษดื่น

จะว่าไป…ศาสนาอิสลามมิได้ระบุ เจาะจง หรือมีพิธีกรรมอะไรสำหรับผุ้เข้าสุนัตผู้ปกครองผู้เข้าสุนัต และผู้ที่ทำการตัดสุนัตเลยแม้แต่น้อย !! เพราะเป้าหมาย คือการเข้าสุนัตให้เสร็จลุล่วงก็พอเพียงแล้ว แต่กลับไม่เป็นเช่นนั้นไม่ ก่อน ระหว่าง และหลังเข้าสุนัต จะมีพิธีกรรมโดยตลอด ซึ่งพิธีกรรมเหล่านั้นถูกอ้างว่าเป็นศาสนา ซึ่งผมขอล่ะใว้ไม่กล่าว




ซึ่งถ้าหากเราไปเตือน คนที่ถูกเตือนจะตั้งข้อสังเกตุว่าเป็น คนล่ะพวกกัน คนล่ะสายกัน หรือคนล่ะแนวทางกัน มันไม่เหมือนกัน พวกนั้นเป็นพวกคณะใหม่ พวกวะฮาบี พวกสะลัฟ ยังไงเราก็จักไม่เปลี่ยนแปลง อย่างน้อยสิ่งที่เราทำตามบรรพบุรุษของเรามาก็ไม่ใช่สิ่งที่เสียหายอะไรไม่ใช่หรอ

สงสัยคืนนี้ผมคงจะหมดแรงแล้วกระมัง ถ้าดื่มกาแฟ กลับบ้านก็คงจะนอนไม่อร่อย ซึ่งผมเลือกที่จะไม่ดื่ม หลังสิ้นเสียงการบรรยายในคืนนั้น ทุกคนต่างก็ลุกขึ้นจากที่นั่งของตัวเอง พร้อมๆกัน ปานปะหนึ่งผู้คนหลั่งไหลมาชมคอนเสริต แต่ก็เทียบกับองค์กรณ์บางองค์กรณ์ไม่ได้หรอก เวลาจัดโยสแต่ล่ะครั้งผู้คนเป็นแสน! แต่กระนั้นก็เถอะ อิสลามที่ท่านนบีมุหัมมัดศอลลัลลอฮุอะลัยฮิวะซัลลัม ได้นำมาเค้าไม่ได้พิจรณากันที่ปริมาณ แต่หากเค้าพิจรณากันที่ความถูกต้อง ว่าสอดคล้องกับสัจธรรมหรือป่าว?

เศาะฮาบะห์อาวุโสคือ อับดุลลอฮ บินมัสอู๊ด(รฎ)กล่าวว่า ญะมาอะฮ คือสิ่งที่สอดคล้องกับสัจธรรม แม้นท่านจะอยู่(บนสัจธรรมนั้น)เพียงลำพังก็ตาม
(บันทึกโดย อะหมัด รับรองว่าซอหี๊ห โดยเชคอัลบานีย์)

ท่านอับดุลลอฮ อิบนิ มัสอู๊ด กำลังจะชี้ให้เห็นว่า การอยู่ร่วมกับญะมาอะฮนั้น ก็คืออยู่กับสิ่งที่สอดคล้องกับสัจธรรม ถึงแม้นว่าจะอยู่เพียงลำพังก็ตาม

ท่านอับดุลลอฮ บิน อุมัร (รฎ) เสียชีวิต ฮศ 84 กล่าวว่า ทุกๆการทำบิดอะฮนั้นเป็นการหลงผิด แม้นมนุษย์ทั่วไปจะเห็นว่าบิดอะฮนั้นเป็นสิ่งที่ดีงามก็ตาม(บันทึกโดย อบูชามะฮ ลำดับที่39)





ก่อนที่ผมจะออกจากงาน ผมเหลือบไปเห็นยามคนที่ผมชำเลืองมองเป็นเนืองๆอยู่กับกลุ่มนูรุ้ลฮัก นักศึกษามหาลัยทักษิณ เฮ้ยพวกเรา ยามคนนั้นเข้ารับอิสลามแล้วหว่ะ “บาซตะโกนในขณะที่กำลังซื้อน้ำ

จากที่ง่วงนอน ทำท่าว่าจะหมดแรง กลับหายเป็นปลิดทิ้ง พวกเราซอยเท้าเข้าไปหายาม ด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม สลับกับอมยิ้มนิดๆพอน่ารัก ความนัยแสดงออกถึงการปลื้มปิติ เป็นอย่างสูง ผมกล่าวอัลหัมดุลิ้ลละห์ ต่อด้วยเรียกชื่อ ยามๆ ทำไมยามถึงเข้ารับอิสลามล่ะ?
“ยามตอบ ฉันเชื่อว่าคัมภีร์อัลกุรอานไม่ใช่การประพันธ์ของมนุษย์แน่นอน และฉันเชื่อสุดหัวใจว่าเป็นพระดำรัสจากพระเจ้า นั่นคือ อัลลอฮ(ซบ) ภาพของยามในคืนนั้น ทำให้ผมครุ่นคิดเสมอว่า หากผมต้องถือกำเนิดมาในครอบครัวที่ไม่ใช่มุสลิม ผมคงกระทำเฉกเช่นน้ายามไม่ได้แน่ หากเหตการณ์นั้นมาประสบกับตัวผมจริงๆ


30/06/52
มิตรสหายที่รัก

[sengship]

อัลฮัมดูลิลละห์..เรื่องจิงป่ะเนี๊ยะ